நீங்க தான் பார்த்துட்டு ஒரு தீர்ப்பு சொல்லணும்...
என்ன நாட்டாமை, தீர்ப்புக்கு ரெடியா...
How does a Capacitor block DC ?
இது தாங்க உண்மை. ஆனா இப்படி எழுதினா மார்க் போட மாட்டேன்குறாங்க...
நீங்க தான் பார்த்துட்டு ஒரு தீர்ப்பு சொல்லணும்...
என்ன நாட்டாமை, தீர்ப்புக்கு ரெடியா...
நீங்க தான் பார்த்துட்டு ஒரு தீர்ப்பு சொல்லணும்...
என்ன நாட்டாமை, தீர்ப்புக்கு ரெடியா...
Bloom Box - K.R. Sridhar
Bloom Box - K.R. Sridhar
| |
கே.ஆர். ஸ்ரீதர் - இன்றைய தேதியில் அமெரிக்கா முழுமைக்கும் வியப்போடு கவனிக்கப்பட்டு வரும் பெயர்.
இதுவரை யாருமே செய்திராத ஓர் அதிசயத்தை செய்து காட்டியதன் மூலம் அமெரிக்க பிஸினஸ் உலகமே இவரை அண்ணாந்து பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது. இதில் பெருமைக்குரிய விஷயம், இவர் ஒரு தமிழர் என்பதே.
அப்படி என்னதான் சாதனை செய்துவிட்டார் இந்தத் தமிழர்?
திருச்சியில் உள்ள ரீஜினல் என்ஜினீயரிங் காலேஜில் (தற்போது என்.ஐ.டி.) மெக்கானிக்கல் என்ஜினீயரிங் படித்து முடித்தவுடன் அமெரிக்காவில் உள்ள இல்லினாய்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் நியூக்ளியர் என்ஜினீயரிங் படித்து விட்டு,
அதே பல்கலைக்கழகத்தில் ஆராய்ச்சி செய்து டாக்டர் பட்டமும் பெற்றார் ஸ்ரீதர். மிகப் பெரிய புத்திசாலியாக இருந்த இவரை நாசா அமைப்பு உடனடியாக வேலைக்கு எடுத்துக் கொண்டது. அரிசோனா பல்கலைக் கழகத்தில் உள்ள ஸ்பேஸ் டெக்னாலஜீஸ் லேபரட்டரியின் இயக்குநராக அவரை நியமித்தது.
செவ்வாய்க் கிரகத்தில் மனிதன் வாழ முடியுமா? அதற்குத் தேவையான சாத்தியக்கூறுகளைக் கண்டுபிடிப்பது எப்படி? என்பது பற்றி ஆராய்ச்சி செய்வதே ஸ்ரீதரின் வேலை. முக்கியமாக செவ்வாய்க் கிரகத்தில் மனிதன் சுவாசிக்கத் தேவையான ஆக்ஸிஜனை தயார் செய்ய முடியுமா என்கிற ஆராய்ச்சியை மேற்கொண்டார். இந்த ஆராய்ச்சியில் மிகப் பெரிய வெற்றியும் பெற்றார். ஆனால் அமெரிக்க அரசாங்கமோ திடீரென அந்த ஆராய்ச்சியை ஓரங்கட்டிவிட்டது. என்றாலும் தான் கஷ்டப்பட்டு கண்டுபிடித்த விஷயத்தை ஸ்ரீதர் அப்படியே விட்டுவிடவில்லை. அந்த ஆராய்ச்சியை அப்படியே ரிவர்ஸில் செய்து பார்த்தார் ஸ்ரீதர். அதாவது, ஏதோ ஒன்றிலிருந்து ஆக்ஸிஜனை உருவாக்கி வெளியே எடுப்பதற்குப் பதிலாக அதை ஒரு இயந்திரத்துக்குள் அனுப்பி, அதனோடு இயற்கையாகக் கிடைக்கும் எரிசக்தியை சேர்த்தால் என்ன நடக்கிறது என்று ஆராய்ந்து பார்த்தார். அட, என்ன ஆச்சரியம்! மின்சாரம் தயாராகி
வெளியே வந்தது.
இனி அவரவர்கள் அவரவருக்குத் தேவையான மின்சாரத்தை இந்த இயந்திரம் மூலம் தயார் செய்து கொள்ளலாம் என்கிற நிலையை ஸ்ரீதர் உருவாக்கி இருக்கிறார். தான் கண்டுபிடித்த இந்தத் தொழில் நுட்பத்தை அமெரிக்காவில் செய்து காட்டிய போது அத்தனை விஞ்ஞானிகளும் அதிசயித்துப் போனார்கள். ஆனால் இந்த புதிய தொழில்நுட்பத்தை பயன்படுத்தி, வர்த்தக ரீதியில் மின்சாரம் தயாரிக்க வேண்டுமெனில் அதற்கான இயந்திரங்களை உருவாக்க வேண்டும். இதற்கு பெரிய அளவில் பணம் வேண்டும். இப்படிப்பட்ட தொழில்நுட்பத்தைப் உருவாக்கும் பிஸினஸ் பிளான்களுக்கு வென்ச்சர் கேப்பிட்டல் நிறுவனங்கள்தான் பணத்தை முதலீடு செய்யும். ஸ்ரீதருக்கும் அப்படி ஒருவர் கிடைத்தார். அவர் பெயர், ஜான் டூயர். சிலிக்கன் பள்ளத்தாக்கில் பிரபலமாக இருக்கும் மிகப் பெரிய வென்ச்சர் கேப்பிட்டல் நிறுவனமான கிளீனர் பெர்க்கின்ஸை சேர்ந்தவர் இந்த ஜான் டூயர். அமெரிக்காவில் மிகப் பெரும் வெற்றி கண்ட நெட்ஸ்கேப், அமேசான், கூகுள் போன்ற நிறுவனங்கள் இன்று பிரம்மாண்டமாக வளர்ந்து நிற்கக் காரணம், ஜான் டூயர் ஆரம்பத்தில் போட்ட முதலீடுதான்.
கூகுள் நிறுவனத்தை ஆரம்பிக்க ஜான் டூயர் தொடக்கத்தில் போட்ட முதலீடு வெறும் 25 மில்லியன் டாலர்தான். ஆனால், ஸ்ரீதரின் தொழில்நுட்பத்தை வர்த்தக ரீதியில் செயல்படுத்த ஜான் டூயர் போட்ட முதலீடு 100 மில்லியன் டாலர். இது மிகப் பெரும் தொகை. என்றாலும் துணிந்து முதலீடு செய்தார் ஜான். காரணம், ஸ்ரீதர் கண்டுபிடித்த தொழில்நுட்பம் சுற்றுச்சூழலுக்கு உகந்தது. பொதுவாக மின் உற்பத்தி செய்யும்போது சுற்றுச்சூழல் பிரச்னைகள் நிறையவே எழும். அது நீர் மின் உற்பத்தியாக இருந்தாலும் சரி, அனல் மின் உற்பத்தியாக இருந்தாலும் சரி. எனவே சுற்றுச்சூழலுக்கு எந்த வகையிலும் பங்கம் வராத மின் உற்பத்தித் தொழில்நுட்பத்துக்கு மிகப் பெரிய வரவேற்பு இருக்கும் என்று நினைத்தார்
அவர். தவிர, ஸ்ரீதரின் தொழில்நுட்பத்தைக் கொண்டு குறைவான செலவில் மின்சாரம் தயார் செய்ய முடியும். இந்த பாக்ஸிலிருந்து உருவாகும் மின்சாரம் குறைந்த தூரத்திலேயே பயன்படுவதால் மின் இழப்பு என்கிற பேச்சுக்கே இடமில்லை. இது மாதிரி பல நல்ல விஷயங்கள் ஸ்ரீதரின் கண்டுபிடிப்பில் இருப்பதை உணர்ந்ததால் அவர் அவ்வளவு
பெரிய தொகையை முதலீடு செய்தார். நல்லவேளையாக, ஜான் டூயரின் எதிர்பார்ப்பு பொய்க்கவில்லை. கிட்டத்தட்ட எட்டு ஆண்டுகள் கஷ்டப்பட்டு பலரும் உழைத்ததன் விளைவு இன்று 'ப்ளூம் பாக்ஸ்' என்கிற மின்சாரம் தயாரிக்கும் பாக்ஸ் தயார் செய்துள்ளார்.
சுமார் 10 முதல் 12 அடி உயரமுள்ள இரும்புப் பெட்டிதான் ஸ்ரீதர் உருவாக்கியுள்ள இயந்திரம். இதற்கு உள்ளே ஆக்ஸிஜனையும் இயற்கை எரிவாயுவையும் செலுத்தினால் அடுத்த நிமிடம் உங்களுக்குத் தேவையான மின்சாரம் தயார். இயற்கை எரிவாயுவுக்குப் பதிலாக மாட்டுச்சாண வாயுவையும் செலுத்தலாம். அல்லது சூரிய ஒளியைக் கூட பயன்படுத்தலாமாம். இந்த பாக்ஸ்களை கட்டடத்துக்குள்ளும் வைத்துக் கொள்ளலாம். வெட்ட வெளியிலும் வைத்துக் கொள்ளலாம் என்பது சிறப்பான விஷயம்.
உலகம் முழுக்க 2.5 பில்லியன் மக்கள் மின் இணைப்புப் பெறாமல் இருக்கிறார்கள்ஆப்பிரிக்காவில் ஏதோ ஒரு காட்டில் இருக்கும் கிராம மக்களுக்கு மின்சாரம் கொடுத்தால், அதனால் அரசாங்கத்துக்கு எந்த லாபமும் இல்லை என்பதால் அவர்கள் மின் இணைப்புக் கொடுப்பதில்லை. கிராமத்தை விட்டு வந்தால் மட்டுமே பொருளாதார ரீதியில் முன்னேற முடியும் என்கிற நிலை அந்த கிராம மக்களுக்கு. ஆனால் இந்த 'ப்ளூம் பாக்ஸ்' மட்டும் இருந்தால் உலகத்தின் எந்த மூலையிலும் மின்சாரம் தயார் செய்யலாம்'' என்கிறார் ஸ்ரீதர்.
ஒரு 'ப்ளூம் பாக்ஸ்' உங்களிடம் இருந்தால் இரண்டு வீடுகளுக்குத் தேவையான மின்சாரம் கிடைத்துவிடும். இதே பாக்ஸ் இந்தியாவில் இருந்தால் நான்கு முதல் ஆறு வீடுகளுக்குத் தேவையான மின்சாரம் கிடைத்துவிடும். அமெரிக்க வீடுகளில் அதிக மின்சாரம் பயன்படுத்தப்படுவதே அங்கு வீடுகளின் எண்ணிக்கை குறையக் காரணம்.
இன்றைய தேதியில் அமெரிக்காவின் 20 பெரிய நிறுவனங்கள் ஸ்ரீதரின் தொழில்நுட்பத்தை பயன்படுத்தி மின்சாரம் தயார் செய்கின்றன. கூகுள் நிறுவனம்தான் முதன் முதலாக இந்தத் தொழில்நுட்பத்தை வாங்குவதற்கான கான்ட்ராக்ட்டில் கையெழுத்திட்டது. 'ப்ளூ பாக்ஸ்' மூலம் கூகுள் உற்பத்தி செய்யும் 400 கிலோ வாட் மின்சாரமும் அதன்
ஒரு பிரிவுக்கே சரியாகப் போகிறது. வால் மார்ட் நிறுவனமும் 400 கிலோ வாட் மின்சாரம் தயாரிக்கும் பாக்ஸை வாங்கி இருக்கிறது. இப்போது Fedex, E bay, கோக்கா கோலா, அடோப் சிஸ்டம், சான் பிரான்சிஸ்கோ ஏர்போர்ட் போன்ற
பல நிறுவனங்களும் இந்த புதிய தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி மின்சாரம் தயார்
செய்கின்றன.
100 கிலோ வாட் மின்சாரம் தயார் செய்யும் ஒரு பாக்ஸின் விலை 7 முதல் 8 லட்சம் டாலர்! அட, அவ்வளவு பணம் கொடுத்து வாங்க வேண்டுமா? என நீங்கள் நினைக்கலாம். ஆனால் இந்தத் தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தும் E bay நிறுவனம் கடந்த ஆண்டு ஸ்ரீதரிடமிருந்து ஐந்து பாக்ஸ்களை வாங்கியது. தனக்குத் தேவையான 500 கிலோ வாட் மின்சாரத்தை இந்த பாக்ஸின் மூலமே தயார் செய்துவிடுகிறது. இந்த பாக்ஸ்களை வாங்கிய ஒன்பதே மாதத்துக்குள் 1 லட்சம் டாலர் வரை மின் கட்டணத்தை சேமித்திருக்கிறதாம் E bay.
இன்னும் ஐந்து முதல் பத்து ஆண்டுகளில் அமெரிக்காவின் பல வீடுகளில் இந்த 'ப்ளூம் பாக்ஸ்' இருக்கும்.
சாதாரண மனிதர்களும் இந்த பாக்ஸை வாங்கி பயன்படுத்துகிற அளவுக்கு அதன் விலை 3,000 டாலருக்குள் இருக்கும்'' என்கிறார் ஸ்ரீதர். அந்த அளவுக்கு விலை குறையுமா என்று கேட்டால், ஒரு காலத்தில் லட்சத்தில் விற்ற கம்ப்யூட்டர் இன்று ஆயிரங்களுக்குள் கிடைக்கிறதே என்கிறார்கள் ஸ்ரீதரின் ஆதரவாளர்கள். ஸ்ரீதரின் இந்த தொழில்நுட்பம் எதிர்காலத்தில் நிஜமாகும் பட்சத்தில் உலகம் முழுக்க மக்கள் அந்தத் தமிழரின் பெயரை உச்சரிப்பார்கள் என்பதில்
சந்தேகமில்லை.
திருச்சியில் உள்ள ரீஜினல் என்ஜினீயரிங் காலேஜில் (தற்போது என்.ஐ.டி.) மெக்கானிக்கல் என்ஜினீயரிங் படித்து முடித்தவுடன் அமெரிக்காவில் உள்ள இல்லினாய்ஸ் பல்கலைக்கழகத்தில் நியூக்ளியர் என்ஜினீயரிங் படித்து விட்டு,
அதே பல்கலைக்கழகத்தில் ஆராய்ச்சி செய்து டாக்டர் பட்டமும் பெற்றார் ஸ்ரீதர். மிகப் பெரிய புத்திசாலியாக இருந்த இவரை நாசா அமைப்பு உடனடியாக வேலைக்கு எடுத்துக் கொண்டது. அரிசோனா பல்கலைக் கழகத்தில் உள்ள ஸ்பேஸ் டெக்னாலஜீஸ் லேபரட்டரியின் இயக்குநராக அவரை நியமித்தது.
செவ்வாய்க் கிரகத்தில் மனிதன் வாழ முடியுமா? அதற்குத் தேவையான சாத்தியக்கூறுகளைக் கண்டுபிடிப்பது எப்படி? என்பது பற்றி ஆராய்ச்சி செய்வதே ஸ்ரீதரின் வேலை. முக்கியமாக செவ்வாய்க் கிரகத்தில் மனிதன் சுவாசிக்கத் தேவையான ஆக்ஸிஜனை தயார் செய்ய முடியுமா என்கிற ஆராய்ச்சியை மேற்கொண்டார். இந்த ஆராய்ச்சியில் மிகப் பெரிய வெற்றியும் பெற்றார். ஆனால் அமெரிக்க அரசாங்கமோ திடீரென அந்த ஆராய்ச்சியை ஓரங்கட்டிவிட்டது. என்றாலும் தான் கஷ்டப்பட்டு கண்டுபிடித்த விஷயத்தை ஸ்ரீதர் அப்படியே விட்டுவிடவில்லை. அந்த ஆராய்ச்சியை அப்படியே ரிவர்ஸில் செய்து பார்த்தார் ஸ்ரீதர். அதாவது, ஏதோ ஒன்றிலிருந்து ஆக்ஸிஜனை உருவாக்கி வெளியே எடுப்பதற்குப் பதிலாக அதை ஒரு இயந்திரத்துக்குள் அனுப்பி, அதனோடு இயற்கையாகக் கிடைக்கும் எரிசக்தியை சேர்த்தால் என்ன நடக்கிறது என்று ஆராய்ந்து பார்த்தார். அட, என்ன ஆச்சரியம்! மின்சாரம் தயாராகி
வெளியே வந்தது.
இனி அவரவர்கள் அவரவருக்குத் தேவையான மின்சாரத்தை இந்த இயந்திரம் மூலம் தயார் செய்து கொள்ளலாம் என்கிற நிலையை ஸ்ரீதர் உருவாக்கி இருக்கிறார். தான் கண்டுபிடித்த இந்தத் தொழில் நுட்பத்தை அமெரிக்காவில் செய்து காட்டிய போது அத்தனை விஞ்ஞானிகளும் அதிசயித்துப் போனார்கள். ஆனால் இந்த புதிய தொழில்நுட்பத்தை பயன்படுத்தி, வர்த்தக ரீதியில் மின்சாரம் தயாரிக்க வேண்டுமெனில் அதற்கான இயந்திரங்களை உருவாக்க வேண்டும். இதற்கு பெரிய அளவில் பணம் வேண்டும். இப்படிப்பட்ட தொழில்நுட்பத்தைப் உருவாக்கும் பிஸினஸ் பிளான்களுக்கு வென்ச்சர் கேப்பிட்டல் நிறுவனங்கள்தான் பணத்தை முதலீடு செய்யும். ஸ்ரீதருக்கும் அப்படி ஒருவர் கிடைத்தார். அவர் பெயர், ஜான் டூயர். சிலிக்கன் பள்ளத்தாக்கில் பிரபலமாக இருக்கும் மிகப் பெரிய வென்ச்சர் கேப்பிட்டல் நிறுவனமான கிளீனர் பெர்க்கின்ஸை சேர்ந்தவர் இந்த ஜான் டூயர். அமெரிக்காவில் மிகப் பெரும் வெற்றி கண்ட நெட்ஸ்கேப், அமேசான், கூகுள் போன்ற நிறுவனங்கள் இன்று பிரம்மாண்டமாக வளர்ந்து நிற்கக் காரணம், ஜான் டூயர் ஆரம்பத்தில் போட்ட முதலீடுதான்.
கூகுள் நிறுவனத்தை ஆரம்பிக்க ஜான் டூயர் தொடக்கத்தில் போட்ட முதலீடு வெறும் 25 மில்லியன் டாலர்தான். ஆனால், ஸ்ரீதரின் தொழில்நுட்பத்தை வர்த்தக ரீதியில் செயல்படுத்த ஜான் டூயர் போட்ட முதலீடு 100 மில்லியன் டாலர். இது மிகப் பெரும் தொகை. என்றாலும் துணிந்து முதலீடு செய்தார் ஜான். காரணம், ஸ்ரீதர் கண்டுபிடித்த தொழில்நுட்பம் சுற்றுச்சூழலுக்கு உகந்தது. பொதுவாக மின் உற்பத்தி செய்யும்போது சுற்றுச்சூழல் பிரச்னைகள் நிறையவே எழும். அது நீர் மின் உற்பத்தியாக இருந்தாலும் சரி, அனல் மின் உற்பத்தியாக இருந்தாலும் சரி. எனவே சுற்றுச்சூழலுக்கு எந்த வகையிலும் பங்கம் வராத மின் உற்பத்தித் தொழில்நுட்பத்துக்கு மிகப் பெரிய வரவேற்பு இருக்கும் என்று நினைத்தார்
அவர். தவிர, ஸ்ரீதரின் தொழில்நுட்பத்தைக் கொண்டு குறைவான செலவில் மின்சாரம் தயார் செய்ய முடியும். இந்த பாக்ஸிலிருந்து உருவாகும் மின்சாரம் குறைந்த தூரத்திலேயே பயன்படுவதால் மின் இழப்பு என்கிற பேச்சுக்கே இடமில்லை. இது மாதிரி பல நல்ல விஷயங்கள் ஸ்ரீதரின் கண்டுபிடிப்பில் இருப்பதை உணர்ந்ததால் அவர் அவ்வளவு
பெரிய தொகையை முதலீடு செய்தார். நல்லவேளையாக, ஜான் டூயரின் எதிர்பார்ப்பு பொய்க்கவில்லை. கிட்டத்தட்ட எட்டு ஆண்டுகள் கஷ்டப்பட்டு பலரும் உழைத்ததன் விளைவு இன்று 'ப்ளூம் பாக்ஸ்' என்கிற மின்சாரம் தயாரிக்கும் பாக்ஸ் தயார் செய்துள்ளார்.
சுமார் 10 முதல் 12 அடி உயரமுள்ள இரும்புப் பெட்டிதான் ஸ்ரீதர் உருவாக்கியுள்ள இயந்திரம். இதற்கு உள்ளே ஆக்ஸிஜனையும் இயற்கை எரிவாயுவையும் செலுத்தினால் அடுத்த நிமிடம் உங்களுக்குத் தேவையான மின்சாரம் தயார். இயற்கை எரிவாயுவுக்குப் பதிலாக மாட்டுச்சாண வாயுவையும் செலுத்தலாம். அல்லது சூரிய ஒளியைக் கூட பயன்படுத்தலாமாம். இந்த பாக்ஸ்களை கட்டடத்துக்குள்ளும் வைத்துக் கொள்ளலாம். வெட்ட வெளியிலும் வைத்துக் கொள்ளலாம் என்பது சிறப்பான விஷயம்.
உலகம் முழுக்க 2.5 பில்லியன் மக்கள் மின் இணைப்புப் பெறாமல் இருக்கிறார்கள்ஆப்பிரிக்காவில் ஏதோ ஒரு காட்டில் இருக்கும் கிராம மக்களுக்கு மின்சாரம் கொடுத்தால், அதனால் அரசாங்கத்துக்கு எந்த லாபமும் இல்லை என்பதால் அவர்கள் மின் இணைப்புக் கொடுப்பதில்லை. கிராமத்தை விட்டு வந்தால் மட்டுமே பொருளாதார ரீதியில் முன்னேற முடியும் என்கிற நிலை அந்த கிராம மக்களுக்கு. ஆனால் இந்த 'ப்ளூம் பாக்ஸ்' மட்டும் இருந்தால் உலகத்தின் எந்த மூலையிலும் மின்சாரம் தயார் செய்யலாம்'' என்கிறார் ஸ்ரீதர்.
ஒரு 'ப்ளூம் பாக்ஸ்' உங்களிடம் இருந்தால் இரண்டு வீடுகளுக்குத் தேவையான மின்சாரம் கிடைத்துவிடும். இதே பாக்ஸ் இந்தியாவில் இருந்தால் நான்கு முதல் ஆறு வீடுகளுக்குத் தேவையான மின்சாரம் கிடைத்துவிடும். அமெரிக்க வீடுகளில் அதிக மின்சாரம் பயன்படுத்தப்படுவதே அங்கு வீடுகளின் எண்ணிக்கை குறையக் காரணம்.
இன்றைய தேதியில் அமெரிக்காவின் 20 பெரிய நிறுவனங்கள் ஸ்ரீதரின் தொழில்நுட்பத்தை பயன்படுத்தி மின்சாரம் தயார் செய்கின்றன. கூகுள் நிறுவனம்தான் முதன் முதலாக இந்தத் தொழில்நுட்பத்தை வாங்குவதற்கான கான்ட்ராக்ட்டில் கையெழுத்திட்டது. 'ப்ளூ பாக்ஸ்' மூலம் கூகுள் உற்பத்தி செய்யும் 400 கிலோ வாட் மின்சாரமும் அதன்
ஒரு பிரிவுக்கே சரியாகப் போகிறது. வால் மார்ட் நிறுவனமும் 400 கிலோ வாட் மின்சாரம் தயாரிக்கும் பாக்ஸை வாங்கி இருக்கிறது. இப்போது Fedex, E bay, கோக்கா கோலா, அடோப் சிஸ்டம், சான் பிரான்சிஸ்கோ ஏர்போர்ட் போன்ற
பல நிறுவனங்களும் இந்த புதிய தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தி மின்சாரம் தயார்
செய்கின்றன.
100 கிலோ வாட் மின்சாரம் தயார் செய்யும் ஒரு பாக்ஸின் விலை 7 முதல் 8 லட்சம் டாலர்! அட, அவ்வளவு பணம் கொடுத்து வாங்க வேண்டுமா? என நீங்கள் நினைக்கலாம். ஆனால் இந்தத் தொழில்நுட்பத்தைப் பயன்படுத்தும் E bay நிறுவனம் கடந்த ஆண்டு ஸ்ரீதரிடமிருந்து ஐந்து பாக்ஸ்களை வாங்கியது. தனக்குத் தேவையான 500 கிலோ வாட் மின்சாரத்தை இந்த பாக்ஸின் மூலமே தயார் செய்துவிடுகிறது. இந்த பாக்ஸ்களை வாங்கிய ஒன்பதே மாதத்துக்குள் 1 லட்சம் டாலர் வரை மின் கட்டணத்தை சேமித்திருக்கிறதாம் E bay.
இன்னும் ஐந்து முதல் பத்து ஆண்டுகளில் அமெரிக்காவின் பல வீடுகளில் இந்த 'ப்ளூம் பாக்ஸ்' இருக்கும்.
சாதாரண மனிதர்களும் இந்த பாக்ஸை வாங்கி பயன்படுத்துகிற அளவுக்கு அதன் விலை 3,000 டாலருக்குள் இருக்கும்'' என்கிறார் ஸ்ரீதர். அந்த அளவுக்கு விலை குறையுமா என்று கேட்டால், ஒரு காலத்தில் லட்சத்தில் விற்ற கம்ப்யூட்டர் இன்று ஆயிரங்களுக்குள் கிடைக்கிறதே என்கிறார்கள் ஸ்ரீதரின் ஆதரவாளர்கள். ஸ்ரீதரின் இந்த தொழில்நுட்பம் எதிர்காலத்தில் நிஜமாகும் பட்சத்தில் உலகம் முழுக்க மக்கள் அந்தத் தமிழரின் பெயரை உச்சரிப்பார்கள் என்பதில்
சந்தேகமில்லை.
English Source : http://green.blogs.nytimes.
Smile Please-SMS
மாடு போல சின்னதா இருக்கும்! ஆனா அது மாடு இல்ல! அது என்ன?
தெரியலையா?
அது கண்ணுக் குட்டி! கடவுளே ஏன் என்னை இவ்வளவு அறிவாளியாப் படைச்சே?
எதுக்காக இந்தியா பூராவும், போஸ்ட் மேன் போட்ருக்காங்க?
ஏன்னா போஸ்ட் வுமன் போட்டா டெலிவரி ஆக பத்து மாதம் ஆகும்.
தண்ணில இருந்து ஏன் மின்சாரம் எடுக்கிறார்கள்?
அப்படி எடுக்கவில்லை என்றால் குளிக்கும்போது ஷாக் அடிக்கும்.
தினமும் உன் மனைவிக்கு பூ வாங்கிட்டுப் போறியே.. அவ்வளவு பாசமா மனைவி மேல?
மாப்ளே! பாசம் மனைவி மேலே இல்லடா... பூக்காரி மேல!
டீச்சர்: மகாகவி பாரதி தெரியுமா?
சார். மகா, கவி, பாரதி மூணு பேருமே செம பிகர்!
தெரியலையா?
அது கண்ணுக் குட்டி! கடவுளே ஏன் என்னை இவ்வளவு அறிவாளியாப் படைச்சே?
எதுக்காக இந்தியா பூராவும், போஸ்ட் மேன் போட்ருக்காங்க?
ஏன்னா போஸ்ட் வுமன் போட்டா டெலிவரி ஆக பத்து மாதம் ஆகும்.
தண்ணில இருந்து ஏன் மின்சாரம் எடுக்கிறார்கள்?
அப்படி எடுக்கவில்லை என்றால் குளிக்கும்போது ஷாக் அடிக்கும்.
தினமும் உன் மனைவிக்கு பூ வாங்கிட்டுப் போறியே.. அவ்வளவு பாசமா மனைவி மேல?
மாப்ளே! பாசம் மனைவி மேலே இல்லடா... பூக்காரி மேல!
டீச்சர்: மகாகவி பாரதி தெரியுமா?
சார். மகா, கவி, பாரதி மூணு பேருமே செம பிகர்!
யார் டைம் நமக்காக காத்திருக்காது என்று சொன்னது?
கடிகாரத்தில் பேட்டரியை எடுத்துவிட்டுப் பாருங்கள்! டைம் எப்போதும் உங்களுக்காக காத்திருக்கும். தின்க் டிபறேன்ட்லி!!
இன்பத்திலும் சிரிங்க! துன்பத்திலும் சிரிங்க! எல்லா நேரமும் சிரிங்க! அப்பத்தான் நீங்க
லூசுன்னு எல்லாரும் நம்புவாங்க!!
ஏன் பாட்டி என் மேல இவ்வளவு பாசமா இருக்க?
நீதாண்டா பேராண்டி நாளைக்கு எனக்கு கொல்லி போடணும்!
போ பாட்டி! எனக்கு நாளைக்கு ஸ்கூல் இருக்கு! இன்னைக்கே கொல்லி வச்சுரவா?
பஸ் ரூட்ல பஸ் போகும், ட்ரைன் ரூட்ல ட்ரைன் போகும்! பீட் ரூட்ல என்ன போகும்?
தெரிஞ்சா எனக்கு SMS பண்ணுங்க!
அம்மா! எதிர்வீட்ல இருக்குற ஆண்டி பேரு என்னமா?
சரோஜா! ஏன் கேக்குற?
அப்புறம் ஏம்மா அப்பா டார்லிங்குன்னு கூப்பிடறாரு?
பல்ப் - எடிசன்
ரேடியோ - மார்கோனி
பை-சைக்கிள் - மேக் மில்லன்
போன் - க்ராஹாம் பெல்
க்ராவிடி - நியூட்டன்
கரண்ட் - பாரடே
எக்ஸாம் - அவன்தான் சிக்க மாட்றான்! சிக்கினா செத்தான்!!
காதலில் எத்தனை முறை தோற்றாலும் பெரிய விசயமல்ல!
ஒரு முறை ஜெய்த்து பார்த்தால்தான் தெரியும்! தோல்வியே எவ்வளவோ
பரவாயில்லை என்று!!
அதிக நேரம் உன் அழகை கண்ணாடியில் பார்க்காதே!
உன் அழகைப் பார்த்து கண்ணாடிக்கும் உன் மேல் காதல் வரும்!!
மூணு பேரு ஒரு பைக்ல போயிட்டு இருக்காங்க! அப்ப ஒரு டிராபிக் போலீஸ் கை
காட்டி நிறுத்தசொல்றாரு!
அப்ப பைக்ல இருந்த ஒருத்தன் ரொம்ப கோவமா "யோவ்! ஏற்கனவே மூணு பேரு
உட்கார்ந்து இருக்குறோம்! இதுல நீ எங்க உட்காருவ?" என்று கேட்டான். இது எப்படி இருக்கு?
டாக்டர்: உங்க உடம்ப குறைக்க தினமும் நான்கு மைல் நடக்கணும்!
பேசன்ட்: சரி டாக்டர்! நாளைக்கே நான்கு மயில் வாங்கி நடக்க வைக்கிறேன்!!
ஹலோ! என்னதான் கம்ப்யூட்டர் விண்டோவ்லா உலகமே தெரிஞ்சாலும் எதிர் வீட்டு
பொண்ணு தெரியுமா?
------ பில் கேட்ஸ் ஐ விட ஒரு படி மேலே யோசிப்போர் சங்கம்.
அப்பா: ஏண்டா உங்க ஸ்கூல்ல ரன்னிங் ரேஸ் இருக்குன்னு சொன்னியே, என்னாச்சி?
மகன்: அத ஏன் கேக்குறப்பா, எனக்கு பயந்து எல்லா பசங்களும் எனக்கு முன்னாடியே
ஓடி போய்டாங்க!!
கொடூர மொக்கை!
என்னதான் நான் அனுப்புற மெசேஜ் அட்டு பழசா இருந்தாலும், உங்க மொபைல்'ல
வரும் பொது "ஒன் நியூ மெசேஜ் ரிசிவ்டு" என்றுதான் வரும்!! எப்பூடி...
What is Success?
In 1988 Sachin Tendulkar failed in English in tenth standard..!
Now in 2010 standard English 1 st lesson is About "Sachin Tendulkar"
That is Success...
Indian Roads and American roads
There are 2 kinds of road in America.
1. National & 2.International
In India too, there are 2 kinds of road
1."Under construction" &
2 ."Take Diversion"
1. National & 2.International
In India too, there are 2 kinds of road
1."Under construction" &
2 ."Take Diversion"
Actor Vijay,Director,Santhaanam
Actor Vijay,Director,Santhaanam Discussing about Vijay's next Project;
Director: "உங்களுக்கு என்ன மாதிரி படம் வேணும்?"
Actor Vijay: "அப்படி கேளுங்க டெய்லி ஓடனும், நல்லா ஓடனும், வருஷம் புல்லா ஓடனும்"
Santhaanam: "அதுக்கு நீ ரோட் ரோடாதான் ஓடனும்"
Director: "உங்களுக்கு என்ன மாதிரி படம் வேணும்?"
Actor Vijay: "அப்படி கேளுங்க டெய்லி ஓடனும், நல்லா ஓடனும், வருஷம் புல்லா ஓடனும்"
Santhaanam: "அதுக்கு நீ ரோட் ரோடாதான் ஓடனும்"
Letter
-The below letter is not mine. I got it from net only, really a beautiful and heart touching line, i really cried when i read this, so i thought of sharing to u all.
"ALL THE CREDIT GOES TO THE REAL WRITTER NOT ME. "
I hope u all will really enjoy it.
PLEASE LEAVE UR COMMENTS; SO WE LL PUBLISH MORE INTERESTING LETTERS LIKE THIS
--------------------------------------------------------------------------------
It's a story of a Brahmin gal who loved a non-Brahmin and due to father's
compulsion married a Brahmin guy and leading a perfect life with little
happiness!!
(Some tamil words included)...
Dearest Appa,
27th Jan'1965
Hope this letter finds you, Amma, Raji and Seenu in good health. The
weather here in New York City is icy cold. But Avar sollraar- I have
missed this winter's biting cold. I still wish I had seen the snow...
But then, I still wish I had not left Trichy at all. I do miss
Trichy, Appa. You, Amma, Raji, Seenu, pakkatthaathu Rama, Vikatan,
Ucchi Pillaiyaar Koil, filter coffee, Holy Cross College, the Physics
Department and of course Sakthi. I know you wish I hadn't brought his
name in this letter.But not to worry Appa, I understand that you got
me married to Visu because you thought it was best for your daughter.
I still remember Amma wiping her silent tears with her madisaar
thalappu and you shouting at me the day I told you about Sakthi.
Later, when the initial shock wore off you patiently listed umpteen
reasons why I should not marry Sakthi. I agree Appa, that 20 is too
young to decide, that Raji and Seenu would have been affected greatly
by my 'mistake', the Agrahaaram would have scoffed at you... a meat
eater was not a good match for someone who had never even tasted
onion and garlic. The reasons were innumerous. I knew you'd still
have objected and offered other reasons even if he had become a
Dhigambara monk. Visu on the other hand, wore a poonal, he is the son
of Neelakanta Sastri, an Engineer and he researched about computers
which is what made you jump for this alliance. Am not complaining
Appa, Visu is a nice man.
Tell Amma that I could not try her kozhakkattai recipe this Pongal
because coconuts were too expensive and Avar nenacchar that it was
ridiculous. Anyway, we went out on Sankaranthi day and dined out. He
thought it would be a good idea to invite the Chatterjees also. But I
didn't speak Bengali and Mrs.Chatterjee spoke English in an accent
that comes with living years in America. Hence I made myself busy
with the menu card. They ordered various species of fish,shrimp and a
lot more of items I had never seen in my life. I ordered orange juice
and a sandwich. The other diners thought it was queer coming to a
seafood restaurant and settling for a sandwich. That day, I learnt
that Avar prefer pannradhu beef, pork, bacon and seafood. Do you
know, Appa... Sakthi gave up meat because of me? I didn't ask, he just
did. But then, Sakthi is not Neelakanta Sastri's son and that made it
imposible for Subramania Iyer's daughter Kalyani to marry him.
I will keep you posted on what happens here. I don't think I can make
it to Seenu's Upanayanam. Tell Amma not to get me a pattu podavai for
the poonal, I don't use them here. I wore it once and felt like a
clown here.
Your loving daughter,
Kalyani.
************************************************************************************
Dearest Appa,
20th Oct'1968
We are fine here. Gautam is speaking his first words and I swear they
sounded like 'Dosai'. But Visu claims it's just gibberish. From your
previous letter, I gather that pakkathatthu Rama is married and
settled in Jamshedpur. Nice to know that. Please find out her address
from Saarada maami and write it to me. I want to keep in touch with
her. I hope Raji is happy with her husband in Madras. I spoke to her
last month, great to know that she has a phone. Do tell Seenu to
study well and prepare for his school final exams. Raji also told me
that Sakthi is married now. I wish him good luck, but I could not
convey the message to him. Raji refused to be the messenger and I
know you have severed ties with Sakthi's father, your long term
friend Sankaravel, thanks to me. I hear his wife is his cousin... He
must have succumbed to his mother's wishes.
How did Avani Avittam go? Visu's mother gave me a bunch of new
poonals for Avani Avittam but Visu was in Boston that day. He
wouldn't have used it anyway, I haven't seen him wear one in the last
three years. Gautam is now playing with the spool of thread- mere
thread it is, what else can I call it? Gautam will not even know what
it signifies, I guess. Visu is making sure Gautam grows up listening
to English only. He says it will make his life easier. But I do read
out passages from Ponniyin Selvan and Bharathiyaar's poetry when I am
alone with him. It's more of reading to myself, I guess. I actually
got that poetry book as a present from Sakthi, it still has his
scrawling signature in the first page.
By the way, Visu saw that book and asked me about Sakthi, I told him.
Hold your breath Appa, he didn't throw me out of the house. He is a
good man, no question. He said it is okay and that he doesn't mind.
And then he told me of his American girlfriend whom he was once in
love with, when he first reached America- Amy, a fellow Researcher
who was in a brief relationship with Visu when she was in New York.
They lived together for 3 months and decided against marriage,
somehow. Amy once dropped home when she was in New York. Nice lady,
she was.
Ask Amma to send me Sambar Podi for this whole year. My friend Sudha
is coming to Madras next week. Ask Seenu to catch the Rockfort
Express and give it to her. I will collect it from her here.
Your loving daughter,
Kalyani.
************************************************************************************
Dearest Appa,
3rd June'1974
We have arrived here safely. After two months in India, I find it
hard to adjust back to normal life here. Gautam and Ranjana demand
vadai,paayasam and vaazhai ilai here. Visu's relieved to be back in
America. I left a set of my books there. If it's not in Trichy it
must be in Visu's parents' place. If you find them, safeguard them
until my next trip. They mean a lot to me since they were gifts from
Sakthi. By the way, Appa, I found out Sakthi's present address in
Madras from Rama and Saarada maami. I wrote to him. I am extremely
proud to know that Dr.Sakthivel is a cardiologist much in demand
there in Madras. He was thrilled to hear from me after so long. You
know what he has named his daughters? Kalyani and Raagamaalika.
He called me. You know what, he's still a practising vegetarian,
Appa. He didn't revert back just because he lost me... He asked me if I
still sang and whether Gautam and Ranjana could sing. I could see a
proud father in him, when he claimed his daughters could sing upto Ra
ra Venu Gopala. That's when I remembered that I was once a good
singer. I wonder why I stopped singing, wonder why I never exposed
the kids to Music and Dance. But then, I realize that I had buried
all that deep inside me when I left Trichy; after bidding farewell to
my best Rasika, actually. Sakthi. After the call, I tried singing
'Kurai Onrum Illai'. I could not rquite reach Charanam, because of
the lack of practice and more importantly because of the tears that
filmed my eyes and the constriction in my throat. I sang to Visu and
the kids one of these days. Though Gautam was impressed, father and
daughter could not just wait for me to finish!
By the way, next time some friend comes to India, send me a Sruthi
Box. I would like to start singing again.
Your loving daughter,
Kalyani.
************************************************************************************
Dearest Appa,
14th Aug 1978
Just back after our tour to California. Find our photos, picture
postcards attached herewith. After you are done with showing all
family members,relatives, friends and neighbours, pass them to Visu's
parents. It was a welcome break for the four of us. But I missed my
paattu class students all along and was happy to resume the classes
again last evening. Did I mention in my previous letter, before we
left on the tour - I finally got my driving license here. I sent a
few photos to Sakthi too. He has sent me quite a few records and
cassettes. I loved it! I'm reminded of AIR, almost! I'm circulating
them among my friends too. And of course, playing them for my
students too. They are picking up beautifully. Funny news is, I, a
Tamilian, is teaching Telugu and Sanskrit kritis to a cross section
of Tamil, Malayalam, Kannada,Telugu, Marathi, Bengali students in an
English speaking nation.
The music sessions have resulted in a reborn Kalyani, Appa. Thanks to
Sakthi, really. I would have never taken it up had it not been for
his reminder. I am now thinking of what life would have been like if
I had indeed married him. I would have of course lost you and Amma.
But right now, with this life in America, Visu and these monthly
letters to you, Rama, Raji and Seenu what have i gained? I don't
find an answer, Appa. Neither do I think I ever will. Again, as I
have always reiterated, Visu is a good man, no complaints there. He
is every bit the son in law you wanted. Researcher, American Post
Graduate Degree holder, a dutiful husband and father,earning a
comfortable income. I know it is too much to ask for anything else.
That is a fantasy I left midway in my life... Once upon a time in
Trichy with someone else.
Your loving daughter,
Kalyani.
************************************************************************************
Dearest Appa,
14th Apr'1984
Met Dr.Sakthivel after 19 years... He had come to
New York for business purposes and paid me a visit. Visu and the kids
welcomed him home with great pleasure. And they liked him too. In
fact, they did most of the talking initially. And of course, he got
me a whole load of books, cassettes, Mysore Paak and lots more.
Your loving daughter,
Kalyani.
************************************************************************************
Dearest Appa,
20th Jan' 1990
I just went through all these letters lying in my closet draw for
years together. These are letters I started writing to you and then
decided not to post. For obvious reasons. I could not mention Sakthi
to you even though I was itching to. Not because I was afraid to
invite your wrath. I just did not have the heart to hurt you, I know
these letters would have hurt you. Because deep inside, I know you
were disturbed- you knew Sakthi was a good man, you knew he was a man
of substance, yet you didn't want to go further. Society, I know.
Family... I know... And all these letters would have only wounded you
more. Today, 2 years after your death, and 6 months after Dr.
Sakthivel's untimely death in a road accident, I somehow felt like
re-reading all these letters. To me, all these unstamped, unposted
letters mean a life that could have been.
Kalyani Viswanathan.
1)When a boy/girl tell their parents that they love a person from some other caste, why do the parents oppose it even without knowing about the person?
2)While looking for a match for their son/daughter,they are ready to compromise on qualification, age differences, looks and lot other things which are essential. But why are they not ready to compromise on caste?
3)When marriage is all about understanding, adjustments, tolerance. Wont the boy/girl be able to adjust the cultural differences for sake of the person they love? Then why do parents simply reject stating the culural differences as the reason?
"ALL THE CREDIT GOES TO THE REAL WRITTER NOT ME. "
I hope u all will really enjoy it.
PLEASE LEAVE UR COMMENTS; SO WE LL PUBLISH MORE INTERESTING LETTERS LIKE THIS
--------------------------------------------------------------------------------
It's a story of a Brahmin gal who loved a non-Brahmin and due to father's
compulsion married a Brahmin guy and leading a perfect life with little
happiness!!
(Some tamil words included)...
Dearest Appa,
27th Jan'1965
Hope this letter finds you, Amma, Raji and Seenu in good health. The
weather here in New York City is icy cold. But Avar sollraar- I have
missed this winter's biting cold. I still wish I had seen the snow...
But then, I still wish I had not left Trichy at all. I do miss
Trichy, Appa. You, Amma, Raji, Seenu, pakkatthaathu Rama, Vikatan,
Ucchi Pillaiyaar Koil, filter coffee, Holy Cross College, the Physics
Department and of course Sakthi. I know you wish I hadn't brought his
name in this letter.But not to worry Appa, I understand that you got
me married to Visu because you thought it was best for your daughter.
I still remember Amma wiping her silent tears with her madisaar
thalappu and you shouting at me the day I told you about Sakthi.
Later, when the initial shock wore off you patiently listed umpteen
reasons why I should not marry Sakthi. I agree Appa, that 20 is too
young to decide, that Raji and Seenu would have been affected greatly
by my 'mistake', the Agrahaaram would have scoffed at you... a meat
eater was not a good match for someone who had never even tasted
onion and garlic. The reasons were innumerous. I knew you'd still
have objected and offered other reasons even if he had become a
Dhigambara monk. Visu on the other hand, wore a poonal, he is the son
of Neelakanta Sastri, an Engineer and he researched about computers
which is what made you jump for this alliance. Am not complaining
Appa, Visu is a nice man.
Tell Amma that I could not try her kozhakkattai recipe this Pongal
because coconuts were too expensive and Avar nenacchar that it was
ridiculous. Anyway, we went out on Sankaranthi day and dined out. He
thought it would be a good idea to invite the Chatterjees also. But I
didn't speak Bengali and Mrs.Chatterjee spoke English in an accent
that comes with living years in America. Hence I made myself busy
with the menu card. They ordered various species of fish,shrimp and a
lot more of items I had never seen in my life. I ordered orange juice
and a sandwich. The other diners thought it was queer coming to a
seafood restaurant and settling for a sandwich. That day, I learnt
that Avar prefer pannradhu beef, pork, bacon and seafood. Do you
know, Appa... Sakthi gave up meat because of me? I didn't ask, he just
did. But then, Sakthi is not Neelakanta Sastri's son and that made it
imposible for Subramania Iyer's daughter Kalyani to marry him.
I will keep you posted on what happens here. I don't think I can make
it to Seenu's Upanayanam. Tell Amma not to get me a pattu podavai for
the poonal, I don't use them here. I wore it once and felt like a
clown here.
Your loving daughter,
Kalyani.
************************************************************************************
Dearest Appa,
20th Oct'1968
We are fine here. Gautam is speaking his first words and I swear they
sounded like 'Dosai'. But Visu claims it's just gibberish. From your
previous letter, I gather that pakkathatthu Rama is married and
settled in Jamshedpur. Nice to know that. Please find out her address
from Saarada maami and write it to me. I want to keep in touch with
her. I hope Raji is happy with her husband in Madras. I spoke to her
last month, great to know that she has a phone. Do tell Seenu to
study well and prepare for his school final exams. Raji also told me
that Sakthi is married now. I wish him good luck, but I could not
convey the message to him. Raji refused to be the messenger and I
know you have severed ties with Sakthi's father, your long term
friend Sankaravel, thanks to me. I hear his wife is his cousin... He
must have succumbed to his mother's wishes.
How did Avani Avittam go? Visu's mother gave me a bunch of new
poonals for Avani Avittam but Visu was in Boston that day. He
wouldn't have used it anyway, I haven't seen him wear one in the last
three years. Gautam is now playing with the spool of thread- mere
thread it is, what else can I call it? Gautam will not even know what
it signifies, I guess. Visu is making sure Gautam grows up listening
to English only. He says it will make his life easier. But I do read
out passages from Ponniyin Selvan and Bharathiyaar's poetry when I am
alone with him. It's more of reading to myself, I guess. I actually
got that poetry book as a present from Sakthi, it still has his
scrawling signature in the first page.
By the way, Visu saw that book and asked me about Sakthi, I told him.
Hold your breath Appa, he didn't throw me out of the house. He is a
good man, no question. He said it is okay and that he doesn't mind.
And then he told me of his American girlfriend whom he was once in
love with, when he first reached America- Amy, a fellow Researcher
who was in a brief relationship with Visu when she was in New York.
They lived together for 3 months and decided against marriage,
somehow. Amy once dropped home when she was in New York. Nice lady,
she was.
Ask Amma to send me Sambar Podi for this whole year. My friend Sudha
is coming to Madras next week. Ask Seenu to catch the Rockfort
Express and give it to her. I will collect it from her here.
Your loving daughter,
Kalyani.
************************************************************************************
Dearest Appa,
3rd June'1974
We have arrived here safely. After two months in India, I find it
hard to adjust back to normal life here. Gautam and Ranjana demand
vadai,paayasam and vaazhai ilai here. Visu's relieved to be back in
America. I left a set of my books there. If it's not in Trichy it
must be in Visu's parents' place. If you find them, safeguard them
until my next trip. They mean a lot to me since they were gifts from
Sakthi. By the way, Appa, I found out Sakthi's present address in
Madras from Rama and Saarada maami. I wrote to him. I am extremely
proud to know that Dr.Sakthivel is a cardiologist much in demand
there in Madras. He was thrilled to hear from me after so long. You
know what he has named his daughters? Kalyani and Raagamaalika.
He called me. You know what, he's still a practising vegetarian,
Appa. He didn't revert back just because he lost me... He asked me if I
still sang and whether Gautam and Ranjana could sing. I could see a
proud father in him, when he claimed his daughters could sing upto Ra
ra Venu Gopala. That's when I remembered that I was once a good
singer. I wonder why I stopped singing, wonder why I never exposed
the kids to Music and Dance. But then, I realize that I had buried
all that deep inside me when I left Trichy; after bidding farewell to
my best Rasika, actually. Sakthi. After the call, I tried singing
'Kurai Onrum Illai'. I could not rquite reach Charanam, because of
the lack of practice and more importantly because of the tears that
filmed my eyes and the constriction in my throat. I sang to Visu and
the kids one of these days. Though Gautam was impressed, father and
daughter could not just wait for me to finish!
By the way, next time some friend comes to India, send me a Sruthi
Box. I would like to start singing again.
Your loving daughter,
Kalyani.
************************************************************************************
Dearest Appa,
14th Aug 1978
Just back after our tour to California. Find our photos, picture
postcards attached herewith. After you are done with showing all
family members,relatives, friends and neighbours, pass them to Visu's
parents. It was a welcome break for the four of us. But I missed my
paattu class students all along and was happy to resume the classes
again last evening. Did I mention in my previous letter, before we
left on the tour - I finally got my driving license here. I sent a
few photos to Sakthi too. He has sent me quite a few records and
cassettes. I loved it! I'm reminded of AIR, almost! I'm circulating
them among my friends too. And of course, playing them for my
students too. They are picking up beautifully. Funny news is, I, a
Tamilian, is teaching Telugu and Sanskrit kritis to a cross section
of Tamil, Malayalam, Kannada,Telugu, Marathi, Bengali students in an
English speaking nation.
The music sessions have resulted in a reborn Kalyani, Appa. Thanks to
Sakthi, really. I would have never taken it up had it not been for
his reminder. I am now thinking of what life would have been like if
I had indeed married him. I would have of course lost you and Amma.
But right now, with this life in America, Visu and these monthly
letters to you, Rama, Raji and Seenu what have i gained? I don't
find an answer, Appa. Neither do I think I ever will. Again, as I
have always reiterated, Visu is a good man, no complaints there. He
is every bit the son in law you wanted. Researcher, American Post
Graduate Degree holder, a dutiful husband and father,earning a
comfortable income. I know it is too much to ask for anything else.
That is a fantasy I left midway in my life... Once upon a time in
Trichy with someone else.
Your loving daughter,
Kalyani.
************************************************************************************
Dearest Appa,
14th Apr'1984
Met Dr.Sakthivel after 19 years... He had come to
New York for business purposes and paid me a visit. Visu and the kids
welcomed him home with great pleasure. And they liked him too. In
fact, they did most of the talking initially. And of course, he got
me a whole load of books, cassettes, Mysore Paak and lots more.
Your loving daughter,
Kalyani.
************************************************************************************
Dearest Appa,
20th Jan' 1990
I just went through all these letters lying in my closet draw for
years together. These are letters I started writing to you and then
decided not to post. For obvious reasons. I could not mention Sakthi
to you even though I was itching to. Not because I was afraid to
invite your wrath. I just did not have the heart to hurt you, I know
these letters would have hurt you. Because deep inside, I know you
were disturbed- you knew Sakthi was a good man, you knew he was a man
of substance, yet you didn't want to go further. Society, I know.
Family... I know... And all these letters would have only wounded you
more. Today, 2 years after your death, and 6 months after Dr.
Sakthivel's untimely death in a road accident, I somehow felt like
re-reading all these letters. To me, all these unstamped, unposted
letters mean a life that could have been.
Kalyani Viswanathan.
1)When a boy/girl tell their parents that they love a person from some other caste, why do the parents oppose it even without knowing about the person?
2)While looking for a match for their son/daughter,they are ready to compromise on qualification, age differences, looks and lot other things which are essential. But why are they not ready to compromise on caste?
3)When marriage is all about understanding, adjustments, tolerance. Wont the boy/girl be able to adjust the cultural differences for sake of the person they love? Then why do parents simply reject stating the culural differences as the reason?
Nithyanantha
"பத்து பதினஞ்சு ஆண்ட்டிய போட்டவனெல்லாம் சந்தோஷமா இருக்கான்; அனா ஒரு ஆண்ட்டி ய நான் போட்டுட்டு படுற கஷ்டம் இருக்கே ...அயய்யயோ ..."
-சுவாமி நித்யானந்தா
-சுவாமி நித்யானந்தா
Subscribe to:
Posts (Atom)